ราชสีห์กับหนู
ใต้ต้นไม้ใหญ่อันร่มรื่นมีราชสีห์กำลังนอนหลับอยู่อย่างสุขอุราเจ้าหนูตัวน้อยเคราะห์ร้ายเดินผ่านราชสีห์ไปอย่างสบายอาารมณ์ ทันใดนั้นราชสีห์ก็ตื่นขึ้นมาพอดี
จึงตระครุบเจ้าหนูน้อยไว้ด้วยอุ้งเท้าและจับเจ้าเหยื่อตัวน้อยกำลังจะหย่อนลงปาก "ช้าก่อน ท่านราชสห์
ให้โอกาสฉันสักครั้ง ฉันจะไม่ลืมบุญคุณท่านเลยและฉันจะตอบแทนคุณท่านสักวัน" เจ้าหนูอ้อนวอน
ราชสห์หัวเราะที่เจ้าหนูตัวน้อยอาจหาญมาบอกว่าจะช่วยเขาซึ่่งเป็นเจ้าป่า ถึงกระนั้นก็ยอมปล่อยเจ้าหนุไปโดยดี วันหนึ่งราชสีห์พลาดพลั้งติดบ่วงของนายที่ดักล่อไว้ ระหว่างที่นายพรานไปหารถลากราชสีห์กลับบ้าน เจ้าหนูตัวน้อยก็ปรากฎตัวขึ้น วิ่งตรงไปที่ราชสีห์ซึ่งนอนคุดคู้อยู่ในกับดัก เจ้าหนูแทะเชือกรอบบ่วงนั้นที่ละเส้นๆ จนขาดทั้งหมด ในที่สุดรชสีห์ก็หลุดออกมาได้ "นี่ไงล่ะ หนูอย่างฉันก็สามารถช่วยชีวิตอย่างท่านได้
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
"อย่าดูถูกคนที่ด้อยกว่า
บางครั้งเขาอาจช่วยเหลือเพื่อนที่ยิ่งใหญ่ว่าได้"
